De veterschoenen van tante Agnes
ingezonden stukje Volkskrant december 2020
Mannen deden er niet zo veel toe in mijn Brabantse familie. Ze hingen er een beetje bij als mijn tantes iedere zondag een familie-reunie hielden bij hun moeder in de flat. Ze vervielen in de bijrol van koorknapen. Oom Fred complementeerde met zijn tenorstem het familie von Trap ensemble van de zingende zussen.
Mijn tante Agnes voerde de boventoon, ook al kon ze niet zingen. Zij was de queen bee.
Het gesprek steevast leidend naar de buren, waarbij de overname van zijn bedrijf maar een marginale ‘business’ leek.
En toen overleed hij, haar man. Hij lag thuis opgebaard en zij droeg veterschoenen om de kist te kunnen dragen. Haar ijdelheid legde het af tegen haar plichtsbesef. Voor het eerst van haar leven koos ze voor hem in plaats van voor de laatste mode.
Na de kerkdienst vergat ze even de reden van de bijeenkomst en verloor ze zichzelf in de zussenschare. Ineens klonk schril haar stem ‘waar is Fred?’ Hij bleek post mortum in de lijkwagen alleen zijn ererondje door het dorp gemaakt te hebben.
Eindelijk bevrijd van haar drilzucht.